Vandaag staat in het teken van het zoeken van mijn pad, langs de kust welteverstaan. Hoewel, sommigen denken wellicht dat ik geestelijk ook enigszins van het padje ben, maar daar gaat het nu niet om. Een goed begin is in elk geval dat ik in St. Anne’s church een open deur vind en stilte. Iets wat ik de laatste dagen gemist heb.

Als ik wakker word, voel ik me moe en zo stijf als een hark. Allerlei spieren laten zich gelden, in m’n schenen, kuiten, rug en schouders, van sommige wist ik niet dat ik ze had. Gelukkig is de kust die ik vandaag wil bewandelen vooral vlak, dat scheelt.

Met een stormachtige noordenwind is het vandaag behoorlijk onstuimig langs de kust, maar ik doe het juist een beetje rustig aan. Ik heb van de heftige tocht van gisteren spierpijn gekregen in mijn bovenbenen (de afdaal spieren) en omdat de route vandaag hoofdzakelijk bergaf is, ga ik geen gekke dingen doen.

Vandaag staat St. Abb’s Head op mijn programma. Een spannend stuk kustpad, vanwege het vele klimmen en dalen, het afgelegen gebied waar ik doorheen ga en de hoogte. De afstand zou geen probleem moeten zijn , zo’n 12 km. En ik hoop dat mijn voeten en benen, die na gisteren nog wat vermoeid aanvoelen, het volhouden. Gelukkig is de B&B eigenaar, Paul, zo aardig om mij bij het eindpunt, Dowlaw carpark in the middle of nowhere af te zetten. Hoewel …

Het duurt even voordat ik bij het beginpunt van het Zuid-Schotse kustpad ben. Eerst lang wachten om van de boot door de douane te gaan, dan op de transfer bus naar Newcastle centraal station, dan wachten op de trein naar Berwick-upon-Tweed en vervolgens wachten op de bus om mij net over de grens te zetten. Maar tegen half 2 ben ik daar dan toch.