Maand: april 2024

Thuisgekomen denk ik erover na wat deze laatste reis me heeft gebracht. Ik begin te schrijven over de zee en de diepe gedachten en gevoelens die zij bij mij oproept:

Ik ben er uit. Ik wandel vandaag niet verder op het kustpad, wel richting Hythe. Ik ga lekker padvinderen over smalle paden, kleine steegjes en bloemrijke lanen met zicht op zee.

Walmer heeft een fijne atmosfeer en aardige mensen. Als ik ’s ochtends de St. Mary’s Parish Church bezoek word ik uitgebreid welkom geheten. Het is als een warm bad. Verschillende mensen hebben connecties of warme herinneringen aan Nederland. Dat doet altijd goed. Maar de uitspraak van de dag, komt van een vrouwtje die een paar banken voor me een gesprek voert. Ze zegt: ‘I’m going to stability classes now.’ Geweldig!

Soms heb je mazzel, soms niet. Vandaag heb ik veel geluk. De zon schijnt bij vertrek. Dat is al boffen, want er is bewolking voorspeld met een stevige noordenwind. Mijn route van de B&B naar het kustpad komt over een bijzonder stukje natuur, een ‘chalk grassland’, Hawkshill Freedown en verderop in Kingsdown, kom ik onverwachts langs een kerk, die open blijkt te zijn. En dan ben ik nog maar net op weg.

Het is een beetje teveel geweest gisteren. Ik word met een zeurend hoofdpijntje wakker. Daarom ga ik vandaag toch maar voor de rustige, wat saaie tocht, over het vlakke land van Sandwich naar Deal (eigenlijk naar de zuidkant van Deal, naar Walmer). Totaal ongeveer 14,5 km.

Er is altijd wel een B&B waar ik eigenlijk langer zou willen blijven. Het quirky onderkomen van Matthew en Emma in Broadstairs is er een van. Ze zijn zo vriendelijk en gastvrij. We krijgen meteen een heel gesprek. Dat doet me altijd goed. Maar het kustpad lonkt en op deze schitterende, zonnige ochtend kan ik daar geen weerstand aan bieden.

Vandaag merk ik dat ik nu pas echt geland ben op het kustpad. Gisteren was voor mijn gevoel een lange reisdag, ook al heb ik toch ruim 15 km gelopen. Wat meespeelt is, dat ik nu meteen vanuit de deur van de B&B het pad op kan lopen. Daar houd ik van. Vandaag ga ik om de kop van Kent lopen, van Birchington naar Broadstairs, zo’n 16 km.

Na een korte nacht (half 6 Engelse tijd ging de ‘wekker’ met het vrolijke fluit melodietje van Don’t worry be happy, van Bobby McFerrin) sta ik ’s morgens in de vroegte al op een koud stationnetje in Harwich. Ik moet nog anderhalf uur wachten op mijn trein. Gelukkig kan dat ook in de warme aankomsthal van Stenaline.

Het is zo ver. Ik ga weer solo langs de Engelse kust hiken. Deze keer een week langs de kust van Zuidoost-Engeland. Te beginnen grofweg aan de zuidelijke monding van de Thames, bij Herne Bay en dan de ronding maken richting Dover en Folkestone.