Vannacht heb ik slecht geslapen en ik heb een pijnlijke spier in m’n rug waar ik last van heb, zelfs als ik diep ademhaal. Daarom ga ik het vandaag rustig aan doen. Geen lange tocht, gewoon een beetje flierefluiten. Ik heb het kaartje van Fife eens bekeken en het lijkt me leuk om het binnenland in te gaan.
Maar eerst wil ik op deze zondagmorgen een kerkdienst bezoeken. Er staat een kerk zo’n 100 meter bij m’n B&B vandaan, waar de dienst om 11 uur begint, dus ik kan rustig aan doen. Om kwart voor 11 loop ik op m’n gemakje het kerkhof op, dat om de kerk heen ligt. Er staat een oudere dame op het pad. ‘De deur is nog niet open,’ zegt ze ‘maar ik zag net Carol lopen en die heeft een sleutel, dus ze zal zo wel terugkomen.’ Ondertussen maken we even een praatje over waar ik vandaan kom en wat ik hier doe. Ze is zelf een paar keer in Nederland geweest met een schilderclubje. ‘En kom je hier voor de kerkdienst?’ ‘Ja, ik zit vlakbij in een B&B en ik ben christen, dus het leek me wel mooi om de dienst mee te maken.’ antwoord ik. ‘We hebben nog maar een paar keer hier dienst weet je. De kerk gaat sluiten, dan gaan we samen met een van de andere kerken in Kirkcaldy. Van de vier gaan er twee dicht. Maar mijn zoon is hier nog gedoopt, zie je. Hij woont ook in Kirkcaldy.’ Ze kijkt op haar horloge ‘Carol zal zo wel komen, er is nog genoeg tijd.’ We staan een tijdje te praten als er nog iemand het kerkpad op komt lopen, met een hondje. Hmm, ik schat in dat het niet Carol is en dat klopt. ‘Je staat bij de verkeerde kerk, Betty!’ zegt ze als ze bij ons aankomt. ‘Wat! Dat zal toch niet?’ roept Betty. ‘Ik dacht dat we vorige week in St. Bryce’s waren!’ ‘Nee hoor, vorige week was de dienst hier, deze zondag in St. Bryce’s’ reageert de vrouw met de hond. ‘En ik dacht dat ik net Carol zag lopen, dan zal ik me wel vergist hebben. Nou dan ga ik maar gauw m’n auto verplaatsen. Je zal wel denken, dat ik ze niet meer op een rijtje heb, maar ik red me best hoor!’ Nadat ze me gedag heeft gezegd, gaat ze er snel vandoor. Ik baal er van, want nergens op het ‘notice board’ staat dat er deze zondagmorgen geen dienst zou zijn hier. En ik leef mee met Betty, die maar moet zien te onthouden hoe het ook weer zat met die diensten en in welke kerk. En straks gaat deze kerk waar haar zoon nog is gedoopt, ook nog sluiten. Het laat een triest gevoel achter. En ik ga net als Betty niet naar de andere kerk voor de dienst. Ik zou niet eens weten waar ik moest zijn en ik ben nu vlakbij het station, dus ga ik daar maar meteen naartoe.
Ik neem de trein naar Glenrothes, tenminste dat dacht ik. Er staat ‘Glenrothes with Thornton’ op het display en ik heb een ticket voor Glenrothes. Maar als ik uitstap, blijk ik in Thornton te zijn en moet ik om in Glenrothes te komen nog met de bus. Glenrothes lijkt me een goed uitgangspunt om een van Lomonds (de heuvels van Fife) te beklimmen. Ik loop een stukje van het Fife Pilgrim’s path naar Markinch, waar de Inn staat, waar ik wil overnachten. Het voert over wegen waar eeuwenlang pelgrims over reisden naar St. Andrews. Het aardige is dat er ook voorzieningen zijn voor de moderne pelgrim. Zo word ik bij de kerk van Markinch hartelijk verwelkomd. Er is een toilet, de kerk is open, en ik mag m’n waterfles bijvullen.
En het is ook nog eens een prachtig gelegen kerk bovenop een heuvel. Van mijlenver kun je hem al zien liggen. De toren stamt al uit de 12de eeuw en er is iemand aanwezig om er alles over te vertellen. Maar eerst ga ik even naar binnen om alleen te zijn. Van binnen is het duidelijk een post-reformatie kerk. Er is geen altaar of enige opsmuk. De preekstoel en het orgel zijn centraal in het middenschip tegen de lange muur geplaatst, en de banken staan ook parallel aan de lange zijmuren. Het is een wat vreemde opstelling, wat de man die mij rond leidt meteen beaamt. We hebben een gesprekje over pelgrimages, hij heeft zelf de Santiago de Compostela gelopen, dus is een medepelgrim. Hij vraagt: ‘Waar ga je morgen naartoe?’ ‘Dat weet ik nog niet,’ antwoord ik ‘waar de wind me naartoe blaast.’ ‘I like that,’ zegt hij ‘you’re a wanderer.’ I like that too.
Na de rondleiding zoek ik mn nieuwe slaapadres op. Het begint te regenen, dus ga ik snel naar binnen. Voor een rustige dag heb ik aardig wat gelopen, toch nog 13 km én ik ben vandaag de 200 km grens gepasseerd, Yeah! Maar je maakt al gauw meer kilometers als je je lopend moet verplaatsen of met het openbaar vervoer gaat. Er beginnen zich nu alleen wat vervelende pijntjes te ontwikkelen, zoals in m’n rechtervoet. Hopelijk gaat het na een goede nachtrust weer over.
