Om de kop

Vandaag staat St. Abb’s Head op mijn programma. Een spannend stuk kustpad, vanwege het vele klimmen en dalen, het afgelegen gebied waar ik doorheen ga en de hoogte. De afstand zou geen probleem moeten zijn , zo’n 12 km. En ik hoop dat mijn voeten en benen, die na gisteren nog wat vermoeid aanvoelen, het volhouden. Gelukkig is de B&B eigenaar, Paul, zo aardig om mij bij het eindpunt, Dowlaw carpark in the middle of nowhere af te zetten. Hoewel …

Bij Dowlaw staat een boerderij en je kunt er accommodatie huren (voor veel geld volgens Paul). Het eerste deel van de wandeling is vooral door weilanden met schapen en koeien, over liefelijke beekjes, langs kleine bosjes, houtwallen en drystone walls, wat een plezierige route! Ook het weer is perfect, blauwe lucht met hier en daar een wolkje, aangename temperatuur van misschien een graad of 17, een zonnetje in mijn gezicht en een frisse bries vanuit het noordwesten in mijn rug.

Terwijl ik dit zacht stromende beekje oversteek, voel ik een steek van verlangen naar vakanties van jaren geleden toen onze jongens nog klein waren. Ik zie ze zo weer in precies zo’n beekje spelen. Uren konden ze daarin zoet zijn. Dat mis ik, ook al kan ik prima alleen zijn en mezelf vermaken, ik mis die speelse en vrolijke aanwezigheid van jonge kinderen. Het maakt dat ik dieper in gedachten verder wandel. Deze tocht heeft zeker ook te maken met het feit, dat ik mezelf weer opnieuw moet uitvinden, nu de kinderen zelfstandig zijn en (bijna alledrie) het nest hebben verlaten. Een belangrijke vraag daarbij is op welke manier ik God kan dienen, wat bij mij past en waartoe God mij roept. Die laatste vraag kregen we afgelopen zondag tijdens de kerkdienst mee van onze predikant om eens over na te denken. Gelukkig kom ik weinig mensen tegen op dit kustpad gedeelte, dus kan ik goed (hardop) nadenken.

Als ik een stukje verder een heuvel op klim, zie ik voor me een indrukwekkende hoge klif opdoemen, zo’n 160 meter hoog, recht uit zee. Ik kom een jongeman tegen die vraagt of ik uit de buurt kom, nee? “Nou dan kan ik je een prachtige plek wijzen, vanwaar je een geweldig uitzicht hebt. Er is daar ook een waterval, die naar beneden stort over de klifrand. Er staat nu alleen niet zoveel water in de beek, dus het is niet zo spectaculair als in de winter.” Hij komt zelf wel uit de buurt en het is een van zijn ‘favourite spots’. Ik klim, me vasthoudend aan graspollen naar de plek die hij me wees en zodra ik daar zit en om mee heen kijk, is het werkelijk adembenemend. Ik krijg tranen in mijn ogen van zoveel indrukwekkende, ongelofelijke schoonheid. Links naast mij stort een weliswaar wat miezerige beekje zo’n 50 meter naar beneden, maar omdat ik op een wat vooruit gestoken rotspunt zit, kijk ik rechts van mij tegen een klif aan, die zo’n 100 meter boven mij uittorent. Voor me kleurt de zon het zeewater turquoise en de golven breken wit schuimend op de zwarte rotsen. Ik ben er stil van en kan alleen maar God prijzen voor dit ontzagwekkende, prachtige natuurschoon.

Het kost me moeite om deze plek te verlaten, maar ik wil verder om deze mega hoge klif te bedwingen. Het is steil en zwaar, maar eenmaal bovenop ben ik best trots op mijn prestatie, niet in het minst door het magnifieke uitzicht. Dan gaat de route verder richting St. Abb’s Head. Die kop, of misschien beter gezegd: bult, begint nu in zicht te komen en daar moet ik omheen, voordat ik bij St.Abb’s het dorp ben.

Terwijl ik verder wandel, proef ik het zout nog op m’n lippen en hoor ik steeds door het dunne hoge gras, waar ik doorheen loop een windvlaag aankomen, een aanzwellend whie-hiesh dat steeds dichterbij komt en me dan vanachter raakt (zodat ik op tijd m’n petje vast kan houden om te zorgen dat die niet wegwaait). Ook schiet er af een toe een haas vlak voor mijn voeten weg. Die zie je eerst niet, ze blijven heel lang stil zitten en dan opeens rennen ze voor je uit of hun leven ervan afhangt. Naarmate ik dichterbij St. Abb’s Head kom, komen meer mensen me tegemoet. Verrassend genoeg uit allerlei landen aan de accenten te horen, uit Duitsland, Frankrijk, Amerika.

Bij de vuurtoren zie ik boven zee een groep in formatie vliegende Jan-van-genten langs vliegen, prachtig! De zon schijnt op hun witte lijf en vleugels en laat ze helemaal oplichten. Gelukkig zie ik meerdere groepjes vliegen langs dit vooruit geschoven kopland, want de kolonies, zoals hier vlakbij op Bass Rock, zijn behoorlijk gedecimeerd door de vogelgriep. Op St. Abb’s Head ligt ook de heuvel Kirk Hill. De Schotse variant van Church Hill, zoals ik die vorig jaar bezocht heb bij Alnmouth in Northumberland.

Het bijzondere van deze heuvel is , dat daar meer dan 1000 jaar geleden een klooster heeft gestaan van St. Ebba (daar komt de naam St. Abb’s vandaan). Zij was geboren in 615 AD en familie van de eerste christelijke koning van Northumbria, koning Oswald. Zijn kasteel stond in Bamburgh en het mooie is, dat ik vanaf de Kirk Hill naar het zuiden toe dat kasteel van Bamburgh ook kan zien. Daarnaast zie ik in de verte ook het kasteel op Lindisfarne/Holy Island, waar in Ebba’s tijd Aiden, een Keltische monnik van Iona een klooster had. Naar het noorden toe kun je zover kijken als Bass Rock in de Firth of Forth en zelfs de bergen van de hooglanden erachter. Het voelt als een bijzondere plek. Een van de eerste plaatsen waar het Evangelie werd gebracht aan de oostkust van Schotland. Bovenop de afgeplatte top blijf ik in de ijzige wind een tijdje zitten en denk aan deze bijzondere vrouw, hoe zij Gods roep beantwoordde en een gemeenschap van gebed begon. Een mooie plek om zelf te bidden.

Als ik een half uurtje later St. Abb’s binnen loop, begint het net te regenen, gelukkig kan ik schuilen in de Old School Cafe. Ook heel fijn dat ze daar overheerlijke cakes en scones, taarten, rocky roads en nog meer lekkers hebben staan, dus ja dan moet je wel een afternoon tea nemen. Weer verkwikt (en aanmerkelijk… ) aanvaard ik het laatste gedeelte van mijn route terug naar de B&B in Coldingham. Totaal toch nog 15,5 km gelopen, met flinke ups en downs, maar ik voel me beter dan gisteren. Dat geeft vertrouwen voor het vervolg.